27 Haziran 2010 Pazar

Evim Evim Guzel Evimmm....

Bu gun evimizi sattik.Dusunulerek verilmis bir karardi ,artik bu semtte ve bu evde yasamak istemiyorduk.Kizimiz guvenligi ve havuzu olan bir sitede buyurse daha mutlu ve guvenli olur diye dusunduk,o zaman ne diye uzuluyorum ki simdi?
Kizimi kucagimda hastaneden getirdim kapidan girerken burasi bizim kucuk ailemizin yasadigi,yasayacagi  ve hep mutlu olacagi ev demistim.Ve oyle oldu kucuk ailemle birlikte cok mutlu olduk.Dostlarimizla yemekler yedik,uzun sohbetler esliginde.Soguk aksamlarda kocamin usenmeden catidan tasidigi odunlarla sominemizi yaktik,sarabimizi yudumladik.herseferinde bu somineyi mimarlik dersi kitabindaki tekniklerle kendisinin yaptigini dinledim hic bikmadim.Sehrin gurultusu icinde ama ayni zamanda ormandaymis hissi veren camdan yagmuru izledik defalarca.Sonbaharda kuslarin kume kume dans edislerini izledik kucuk kizimla birlikte.Hayvanat bahcesi tasinmadan once sabahlari aslanin kukremesiyle uyandik ,rahmetli Fil Bahadirin o kadar yakinimizda o kadar tutsak ve caresiz olmasina uzulduk.Lunaparktan gelen seslere dayanamayip cildiracakmisiz gibi oldu bazen,bazen de oradan gelen muzik sesiyle dans ettik.Her aksam kizim uyumadan once donme dolabin da uyuyup uyumadigini kontrol etti sabahlari nonnuye gunaydin dedik birlikte.Geceleri tam karsimizdaki parktan gelen seslere tepki vermek icin kac defa isiklari kapatip pisssssssst dedim korkutmak icin.
Simdi sanki cok hosmus gibi yazdigim seyler cogu zaman bizi cildirma noktasina getirip goturmustur!.Esek olur badem gozlu olur'u bosuna soylememisler:)
Simdi ise artik bizim olmayan evimizdeki son gunlerimizin keyfini cikarmaya calisiyoruz.
Aliskanliklarin esyanin malin mulkun esiri olmayacagim diyen bendim,nesnelere baglanmadan yasamanin mutluluk verdigine inanirim.Simdi niye buruk bir tarafim; beni eve baglayan hatiralar mi beni huzunlendiren?